حرکت های ایذایی و جنگ روانی رژیم

حركتهاي ايذايي و جنگ رواني رژيم

با گسترش تظاهرات و حمايتهاي مردم و علماي داخل و خارج كشور، رژيم به جنگ رواني حساب شدهاي از طريق راديو و جرايد رو آورد كه از آن جمله ميتوان به موارد زير اشاره كرد:

1. نسبتدادن تمام مخالفتهاي اسلامي مردم و روحانيت به فئودالها ـ زميندارها ـ و معرفي آنان به عنوان عامل تحريك روحانيت و مردم.(224)

2. تهمتزدن به علما و مراجع نجف و كربلا، مبني بر اين كه از جانب سرهنگ عبدالناصر سودهاي مادي بردهاند و تشويق شدهاند خليج فارس را خليج عربي بنامند و با انقلاب شاه مبارزه كنند.(225)

3. تهديد مراجع قم به اينكه كماندوها و زنان هرجايي را به خانههاي شما ميريزيم و هر چه بخواهيم، به نام دهقان و كشاورز انجام ميدهيم.

4. دستگيري وحشيانهي عدهاي از طلاب علوم ديني و اعزام آنان به سربازخانهها در اوّل ارديبهشت ماه 1342.

5. نشر دروغ و پخش ورق پارههايي با نامهاي غير واقعي.

6. ايجاد جو اختناق با شيوههاي پليسي، در پي اعلام رسمي شاه مبني بر اين كه خونريزي كاري است كه خواهد شد.(226)

7. بتسازي از شاه در رسانههاي گروهي براي پاككردن جرم، جنايت و خيانت او.

اعلاميهي تاريخي امام به مناسبت چهلم فاجعهي فيضيه، همهي بافتههاي رژيم را رشته، نهضت را عمومي و جهت مبارزه را متوجه شخص شاه كرد. امام در اين اعلاميه، سران ممالك اسلامي را براي اولينبار مخاطب قرار داد و ضمن اعلام برادري با ملل مسلمان جهان، از هر نوع همپيماني با اسرائيل ابراز تنفر كرد و به سوگواري شهداي فيضيه، به عنوان حماسهي نهضت رسميت و دوام بخشيد.